Ebu Akil’in destanlaştığı sûre

Ebu Akil, boynunda iple Medine pazarlarında hamallık yapıyordu. Fakirliğine rağmen her şeyini infak ediyordu.

Kazandığı üç-beş dirhemi ikiye ayırıp bir kısmını muhtaçlara veriyor, diğerini de Allah Rasulü’ne (sas) getiriyordu. Münafıklarsa ‘Allah’ın bu adamın sadakasına ne ihtiyacı var ki!’ diye dalga geçiyordu. Sonra Ebu Akil’i tebrik eden şu ayet indi: “Sadakalar hususunda, müminlerden gönüllü verenleri ve güçlerinin yettiğinden başkasını bulamayanları çekiştirip onlarla alay edenler var ya, işte onları Allah maskaraya çevirmiştir. Ve onlar için elem verici bir azap vardır.” (Tevbe-79)