Kıymet bilmek, takdir etmek erdemdir.

Doğruyu, güzeli ve iyiyi hayata geçiren; duruşu, yaşam şekli, fikirleri, eserleri, tespitleri, öngörüleri ve sezgileriyle, yeni ve moda deyimle ‘farkındalık’ oluşturanları seçmek ve övmek.

Kayda alınmış ve baskın tabirle ‘hakkı teslim etmek’ erdemdir.

Aması var işin.. aması..

Bizde ‘onat’ olmak ve kalmak o kadar zor ki..

Erzurum için söylüyoruz.

Güzel giyinen, kendisine iyi bakanların haline gıpta yok, takdir yok..

Ne var?

Biz ‘nereden bulmuş da böyle giyinmiş’in peşindeyiz.

Zekası, dehası, kişisel gayret ve çabası ile öne çıktı mı biri..

‘Arkasında kim var?’ın hesabını tutuyoruz.

Takdir ve teşekkürlerimiz hırsımızda kaybolmuş haldeyiz.

Kıskançlık ve haset inn, teşyi, tebcil ve teşekkür ise out.

Kişisel özellikleriyle, düşünce ekseniyle, seçkinliğiyle öne çıkanların, yine eski deyimle, ‘eteğine yapışmak’ yerine, onu indirmek için ‘eteğini çekiyoruz.’

Kusur ve günah aramada yarışıyoruz.

İftira, bühtan, karalamalara itibar ediyor, övgüleri ise, ‘mutlaka bir çıkarı var’ vurgusuyla silmeye uğraşıyoruz.

Gerçi güneş balçıkla sıvanmaz ama..!

Biz onu da yapmaya gayret sarf ediyoruz.

Oysa..

‘B’ harfinde israrcıyız hepimiz.

Zihnimiz, yüreğimiz onun esiri.

‘Ben’..

Tıbbi literatürde buna aşağılık duygusu deniliyor.

Geçemediğini düşür, üste çıkanı indir..

Ötekileştir ve karart..

Sil ve çiz..

Böyleyiz..

**

Şehirler arasında ekonomi, sosyal olgu, tercih edilen kavramla ‘sinerji’ farkları var.

Bazı kentler gelişmişlik bakımından daha gündemde.

Baskın halde..

Medyaya, yazılı, görsel ve işitsel basına yoğunlaşanlar fark edeceklerdir.

Gaziantep, Bursa, Trabzon, Samsun, Malatya, Kayseri devamlı halde gündemde.

Niye?

Bu illerde toplumsal dikkat ve hassasiyetlere bakın.

‘Takdir’ olgusunun bir ısrar halinde öne çıktığını göreceksiniz.

Öne çıkmak değil, öne çıkanların yanında ve arkasında durmak..

Destek olmak, teşekkür etmek ve ‘Hakkı Teslim’

Erzurum, tarihi, yetiştirdiği şahsiyetler, ekonomi kaynakları, fikir havuzu düzeyinde bu illerden geride değil.

Hatta daha ileride..

Onlarda kusur aramak, günah araştırmak, ayıp bulmak yerine iyiyi görmek, doğruyu desteklemek, güzeli övmek var.

Ya biz de..

Artık kronikleşmiş, artık onulmaz bir illet halini almış, artık fikri sabit haline gelmiş ve nakaratlaşmış mazeretlerimiz var.

Kusuru siyasetçide aramak hastalığı bu.

Tüm olumsuzlukları onlara yükleme illeti.

Onların performanslarına, daha önce yapılmamışları yapmalarına, farkındalıklarımızı öne çıkarmalarına, bulundukları yerlerde ‘Erzurumlu’ olarak uyandırdıkları saygınlığa itibar yok.

Bakın Gaziantep’e..

Bakın Trabzon’a..

Bakın..

Bu illerde eleştirmek, eksik ve gedik aramak yok.

Emin olun yok.

Sadece, hangi siyasi kanaat ve düşünceden olursa olsun, sahiplenmek, şehir adına yaptıklarına destek olmak var.

Bakın..

Bu şehirlerin ister iktidar, isterse muhalefetten olsun, siyasi temsilcileri hep gündemde..

Ya biz de..

İş Dünyamıza bakın..

Ticaret yaşamımıza bakın..

Sosyal performanslarımıza bakın.

Hatta spor alanına..

Bakışımızda takdir yok, sadece ve sadece eleştiri..

Hep arka plan aramak..

İşimiz bu.

Ayhan ağabeyimin tabiriyle ‘Nef’i hastalığı’..

Halbuki..

Siyasette de, ticarette de, sanatta da, bilimde de öyle güzelliklerimiz, öyle mükemmellerimiz var ki.

Diğer illerden eksiğimiz yok, fazlamız var Elhamdüllillah..

Bir fark edebilsek..

Bir görebilsek..

Ah..

Bir görebilsek..